Şüphe insanın içini kemirmeye başladığında, bu ağır duygudan nasıl kurtulunur ? kendisine sorarak ? hissettirmeden ceketinin ceplerini, cüzdanını kontrol ederek ? peşine bir dedektif takarak ?.... işte bu ve benzeri yöntemlerin denendiği bir çok filmden birisi Chloe..
Catherine, dışarıdan bakıldığında her kadının hayalindeki hayata sahiptir.. başarılı bir doktordur ve yakışıklı eşi ve oğluyla kocaman bir evde zengin ve mutlu bir hayat sürmektedir.. ancak içeriye girildiğinde aslında catherine’in o kadar da mutlu olmadığı görülür.. oğlu asi bir gençtir ve annesinden çok uzaktır.. bu yetmezmiş gibi bir de eşinin kendisine olan ilgilisizliği ve telefonuna gelen tuhaf mesajlar bu orta yaşlarını yaşayan güzel kadının kocası tarafından aldatıldığından şüphelenmesine yeter de artar bile..
-kesim mi ha kesim mi..Bu şüpheyle ne yapacağını bilemeyen catherine sonunda bir karar verir.. genç ve güzel bir fahişeden (chloe) eşinin karşısına çıkmasını, ve onu baştan çıkarmaya çalışmasını, daha sonra yaşananları gelip kendisine rapor etmesini ister.. böylelikle eşinin vereceği tepkiye göre aldatılıp aldatılmadığını anlayabilecektir..
Ve olaylar gelişir..
-gencim güzelim tüm aileyi elden geçiririm..Yer yer dikkat çekse ve güzel ilerlese de, genel olarak baktığımda aklımda çok kalacak bir film olmadığını söyleyebilirim.. özellikle her zamanki gibi final tatmin edici olmamış.. kısacası filmin gidişatı fena olmasa bile finali filmin tansiyonuna yakışmamış ve inandırıcı da olmamış diyebilirim.. evet ne istersem söyleyebilirim.. yapabilirim bunu.. benim blogum değil mi.. kimse karışamaz :P
Ama yine de.. yine de.. ağır toplar oynuyor sevgili sinema severler.. sırf julianne moore ve liam neeson hatırı var bir taraftan.. yani bu insanların hatırının yarattığı izlenebilite, finalin izlenememebilitesinden yüksek olduğundan sonucu açıklıyorum.. çok iyi değil ama çok kötü de değil.. değişik bir gidişat, yer yer şaşırtıcı.. izlenebilir diyorum ve sevgilerimi gönderiyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder